Terug in Qabala!

Dat is lang geleden!
Even een korte update. De club heeft voor mij een werkvergunning en verblijfsvergunning aangevraagd. Want je krijgt een visum voor een maand en dan zou je elke keer terug moeten en dat is niet zo handig......Maar in dit geval lukte het niet om de definitieve documenten binnen 6 weken klaar te krijgen, maar om met Johan Cruijff te spreken:"Elk nadeel heb zijn voordeel!" In dit geval betekent het dat ik, omdat mijn visum is verlopen en ik dus illegaal(weet ik ook hoe dat voelt..) in het land ben,  ik bij het verlaten een boete moet betalen van ongeveer 380 euro!  Dat is een nadeel, maar het voordeel is dat ik Nederland opnieuw een visum aan moet vragen bij de Azerbeidzjaanse ambassade in Den Haag. Dat duurt normaal 2 weken. Daarom heb ik plotseling 2,5 week vrij! In plaats van de eerst afgesproken 1 week, toch een voordeel...Dus ik kan mee op wintersport naar Blatten, CH en daarnaast ook nog familie en vrienden bezoeken! Het was een toptijd. Een heerlijke wintersport gehad met Tonnie, Lente en Emmay, maar ook met broer Johan en de familie Caesar! Uitstekend weer, supersneeuw en veel gezelligheid. Bovenal een gave 50-ste verjaardag! 's Ochtends in een versierd appartement wakker geworden met lieve en mooie kadootjes. Daarna een gave skidag en 's avonds een topverrassing met een schitterend gemonteerde film door Gehrard van allerlei aan elkaar geplakte ingestuurde gelukwensen van door Tonnie benaderde familie en vrienden. Prachtig en ontroerend! Heel erg bedankt! Kijk op mijn facebook voor berichten en het filmpje van mijn gezin en de fam. Caesar, Gehrard, Marja, Max en Hannah.

Maar aan alle pret komt een einde dus op zaterdagnacht 16 maart brengt Tonnie mij naar Schiphol voor een vlucht naar Parijs en vandaar naar Baku, Azerbaijan. En er gebeurde van alles, ga er maar even goed voor zitten.

Eerst kom ik er bij Ede achter dat ik mijn rijbewijs en bankpasjes vergeten ben..Dus Tonnie geeft plankgas en we halen ze snel op. Uiteindelijk ben ik ruim op tijd, we moeten alleen even de bekeuringen afwachten..
Daarna word ik in Parijs aangesproken door een 'stomme' dame, die met een heel officieel formulier mij geld vraagt voor een goed doel. Parijs en goede doelen gaan goed samen(Roparun) dus ik geef haar mijn klein geld(achteraf gelukkig) en dat is ongeveer 2 euro. Enkele meters verderop waarschuwt een Francaise mij dat dit allemaal een scam is! Oplichters dus, als ik me omdraai en verhaal wil halen is de dame gevlogen....
Met Azerbaijn Airlines heb ik een uitstekende vlucht naar Baku. Bijna ouderwets goede service! Niet gelogen, met warme doekjes, prima eten, vriendelijk personeel en ze komen regelmatig langs met eten en drinken... Dat doen ze toch niet meer bij de KLM of wel Josien?
Maar dan gebeurt het volgende: Bij de bagageband in Baku kan ik wachten tot ik een ons weeg, maar mijn rode en paarse koffers(echt waar..) komen niet aangerold. Dus naar de balie waar een formulier wordt ingevuld en ze zeggen dat ik word gebeld, onthoud dit, als de bagage is aangekomen...
Hierdoor moeten de vrouw van Stanley en haar twee vriendinnen, Ada en Inge, extra wachten omdat ik met hun mee mag rijden naar Qabala. Uiteindelijk, na een gezellige rit, komen we om ongeveer 24.00 uur aan bij het Qafqaz sport hotel aan. "Do you want the same room?" Ja lijkt me wel, want een heleboel spullen en kleren had ik laten staan en liggen natuurlijk. Maar wat blijkt, die zijn niet meer op de kamer...alles was weg....Ik naar de receptie..., Nee die hadden ze toch maar in dozen even opgeruimd. Morgenvroeg kon ik die weer terug krijgen..No problem....Problem joch... En dat was eigenlijk ook zo...maar ja, je staat raar te kijken...De volgende ochtend heb ik afgesproken met onze tolk Zakkariyya. Ik wil hem bellen of hij naar het hotel wil komen en dan blijkt dat mijn telefoon het helemaal niet doet....Weet je nog dat het vliegveld mij zou bellen? Dus ik bel hem met de hoteltelefoon en hij komt, toch wel zo gemakkelijk. Iemand die en Engels en Azerbeidzjaans spreekt....
De spullen komen keurig in dozen op mijn kamer en ik kleed me om in de club trainingskleren. Dan bevestigt Zakkariyya wat Ria, de vrouw van Stan al had gedacht....in verband met Perzisch nieuwjaar, Nowruz  http://nl.wikipedia.org/wiki/Noroez  heeft de hele club deze week vakantie!! Alle jeugdspelers zijn naar huis, alleen vandaag is er een wedstrijd van onder 17, maar daarna is het Bayram= vakantie ! En ik ben nog maar net terug?! Ik val met mijn neus in de boter. Het schijnt groots gevierd te worden met veel eten en drinken en allerlei activiteiten, waaronder over vuur springen...! Dat gebeurt vrijdag, ik kan niet wachten..
Het wordt gevierd op de dag dat het net zolang donker is als licht, het begin van de Lente. Je huis moet aan kant, de tuin bij gewerkt etc. etc.
enkele symbolen zijn te zien op onderstaande foto

het ontspruitende mout als begin vd Lente

en natuurlijk eten

 

Mijn telefoon moet officieel geregistreerd worden. Dat duurt een paar dagen, dus ik hoop maar dat ze me kunnen bereiken ivm mijn bagage.. De volgende dag bellen we zelf maar even en dan kunnen we regelen dat de bagage vrijdag in Qabala is met een binnenlandse vlucht. Nou prima, dat is klaar!

Ilkin , een van de doktoren,  had al eens gezegd dat hij zo ongeveer 3-4 km van de club afwoont. Dat lijkt me heen en weer een mooi loopje. Maandagmiddag gaan we dat met de auto even verkennen. Bij het huis aangekomen worden we gastvrij onthaald met chay en koek, cake en chocola! We mogen ook niet snel weg, want we hoeven toch negens naar toe??
Ilkin woont met zijn vrouw en dochtertje van 4 bij zijn ouders in. Dat kan daar prima. Ze wonen riant. De wegen in de wijk zijn allemaal zandwegen en ze zijn stomverbaasd als ik vertel dat zelfs onze fietspaden dwars door de bossen geasfalteerd zijn...Centrale verwarming kennen ze ook hier niet. Een houtgestookte kachel zorgt voor de nodige warmte. De vader, leraar Engels!, vertelt dat ze al heel lang wachten op het aanleggen van cv.

stenen muren om het huis en een grote ijzeren poort als toegang

heel gastvrij!

mooi groot huis en veel grond

's Avonds in het hotel eet ik gezellig met de dames  in het hotel, nog even skypen met thuis en een zeer enerverende reis en dag is voorbij....

De volgende dag begint net zo enerverend, want 's nachts heeft het zo hard gewaaid dat het dak van een vd gebouwen vd club er volledig is afgewaaid en op het slaapgebouw(dormitory) is terecht gekomen. Een geluk bij een ongeluk dat er geen enkele speler aanwezig was. Dus gelukkig geen gewonden alleen een auto beschadigd. De gebouwen moeten zsm. hersteld. Stanley pleegt wat telefoontjes om dat te regelen. Hopelijk kunnen de jongens aanstaande maandag gewoon weer op hun kamer slapen...

links zijn de slaapzalen en rechts de school voor tourisme en kantoren
 daar is het volledige dak nu vanaf!!

 De kop is er weer af!!