Trouwerij in Qabala!

Het mooiste van andere culturen zijn vaak de grote feesten. Zoals Novruz, het Perzisch Nieuwjaar, waarover ik in een ander verhaal vertel.

Nu gaat Fuhsal, een van onze materiaalmensen trouwen! En we krijgen allemaal een uitnodiging.
We hebben 3 materiaalmannen, administrators worden ze genoemd. En ongelooflijk waar die allemaal, zonder mokken, voor zorgen! Alle trainingsmaterialen, ballen, hesjes, loopladders, poortjes , etc. etc. wordt door hun naar en van het veld gebracht. En dat zijn behoorlijke einden lopen. Verder lopen ze tijdens de training continu rond de velden om verdwaalde ballen terug te schieten op het veld. Echt ongelooflijk met hoeveel geduld zij dat allemaal doen.

En nu ga ik samen met dokter Ilkin op een dinsdag om 18.00 uur naar een grote zaal waar de bruiloft wordt gevierd! Mijn mooiste blouse aan natuurlijk en de dansschoentjes.;-) We komen aan en als eerste spot ik de trouwauto!

Mercedes wordt hier sowieso wel gezien als mooi, luxe en uiterst betrouwbaar. Klopt ook wel denk ik.;-) Japanners komen langzaam maar zeker door, maar dan wel de luxere auto's. Anders vertrouwen ze toch veel op Opel enzo, Duits dus. Het overgrote deel van het wagenpark wordt natuurlijk beheerst door Lada in alle soorten en maten. Ik zal ze nog wel eens op een rij zetten. Oud en nieuw rijdt hier rond. Goed onderhouden, maar ook bijeen gehouden door ijzerdraad en tape! Terwijl ze eigenlijk Lada niets vinden, want het is vooral een schakelauto en dat vinden ze in Az minderwaardig. Automaat is makkelijker en geeft status! Ook vinden ze Lada onder andere daarom kwalitatief minder. Maar het is een van de goedkoopste auto's hier dus dan kiest men toch daarvoor, dat is logisch. En ik vind ze duur...Tweedehands Ladavan ongeveer 5 jaar oud, nog steeds 4-5000 euro....Ik had vroeger in mijn studententijd een oude Lada, die kocht ik voor 900 gulden. Al snel hield een van de cilinders ermee op en heb ik nog een hele tijd op 3 cilinders gereden maar toch. Dezelfde types rijden hier nog en als ik naar de prijs vraag willen ze er nog gauw 2000 euro voor hebben.....

Maar verder met de bruiloft..Even een paar sfeerfoto's!

met dr. Ilkin

een vd 3 tafels van SC Qabala

andere tafel met trainers

met bruidspaar! detail is de spiegel zodat de bruid steeds make up controle kan doen

 In de grote zaal tafels vol met eten en drinken. salades, vlees, brood, warm, koud, fris, vodka, efez etc staat klaar en wordt continu aangevuld!
En zoals je al ziet vooral mannen, veel mannen. Het is hier in Qabala sowieso niet echt gebruikelijk om je vrouw, vriendinnen bestaan niet, ergens naar toe mee te nemen. Als we uit eten gaan met bv de artsen en we vragen de vrouwen erbij dan wordt dat toch liever niet gedaan....Ze vinden hetzelf raar, maar ook in de restaurants zullen ze raar worden aangekeken. Dan denken mensen juist dat het vriendinnen zijn...is mij verteld. Maar goed, het gaat ons een keer lukken...
De vrouwen op deze bruiloft, ze zijn er wel!, zijn met name familie van de bruid of bruidegom, Narcis en Fusal.

de zaal en links achterin tafels met dames...

Op de bovenstaande foto zie je dat er ook iemand is met camera. Hij loopt continu rond en alles wordt opgenomen maar ook rechtstreeks uitgezonden op televisies die overal in de zaal hangen.

De ceremoniemeester praat alles aan elkaar en hij verteld achtereenvolgens welke groepen mensen er allemaal aanwezig zijn en dan wordt verwacht dat de groep naar voren komt, een praatje doet en even de beentjes losgooit. Dus bv . de familie van de bruid, collega's van de bruidegom, dus ook Qabala IK komt aan de beurt. Eerst wat schuchter, maar uiteindelijk staat er een aardige groep coaches, spelers etc etc. vooraan. Er wordt iets verteld over mn. Fusal, zijn vrouw kennen de meeste helemaal niet, en het bruidspaar wordt gefeliciteerd. Ik denk; kan mij het schelen dus ik heb ze in het Engels ook een heel verhaal verteld over dat de club hun feliciteert, dat we hopen dat ze heel gelukkig worden en dat ze maar veel kinderen mogen krijgen...Maar het belangrijkste is dat ze gezond mogen blijven en dat ze een lang voorspoedig leven samen mogen hebben! Het wordt goed ontvangen, maar ik weet niet zeker wie het allemaal goed begrepen heeft..

En dan mogen we dansen!

Moe...en voldaan gaan we weer terug naar de tafels en laven we ons aan drank en spijzen..!

Na ongeveer 3 uur loopt het feest wat ten einde en als je dan vertrekt loop je langs een tafel met familie die gaat noteren wat je schenkt aan het bruidspaar. Geen kado's alleen keiharde manat! Het varieert tussen 20 manat en 50 manat = ongeveer 50 euro.

Ik heb begrepen dat bruiloften wel van elkaar verschillen. Sommige beginnen overdag, dan 2 uur pauze en daarna door tot diep in de nacht door waarna iedereen uiteindelijk zwalkend de tent verlaat... Maar zoals bij ons; 's avonds beginnen en dan rond een uur of twaalf stoppen en zo zijn er alle variaties mogelijk natuurlijk.
Ik vond deze bruiloft in ieder geval erg gezellig en gaaf om mee te maken. Fusal is nog de rest van de week vrij en gaat daarna weer bij ons aan het werk.

Voor collega's , artsen en andere geinteresseerden

Het werk hier is zeer interessant en gevarieerd!
Zoals al eerder vermeld werken er twee artsen bij de jeugdafdeling. Sabedddin, 56 jr, die al langere tijd bij de club werkt en veel ervaring heeft. Hij is van oorsprong traumatoloog. En Ilkin, 30 jaar. Ilkin werkt nu een jaar bij de club. Hij is pediatrist, dus kinderarts. Vanwege de gunstiger uren en het hogere salaris is hij bij Qabala FC gaan werken.
Geen van beiden hebben ze echt verstand van musculo-skeletale klachten. Uiteraard weet met name Sabeddin door zijn ervaring en in de praktijk opgedane kennis best wel het een en ander te onderscheiden, maar het klinisch onderzoek zoals dat ons geleerd wordt zit niet in de opleiding in Azerbeidzjan. Ook de revalidatie tijdens en na herstel van blessures of ziekte is een onbeschreven blad.
Gelukkig staan zij en ook de trainers zeer open om informatie gegeven door die fysiotherapeut uit Nederland wel te willen aannemen! daarover later meer.

Daarnaast moet ik natuurlijk leren hoe zij te werk gaan. Dus we hebben al verschillende dagen gebruikt om mij uit te leggen wat er toch allemaal in de doosjes, tubes en flessen zit. Uiteraard wordt inhoud en toepassingen in of Azerbeidzjaans of Russisch op de verpakking uitgelegd! Met de tolk erbij wordt me dan verteld hoe de naam is, wat erin zit en waar zij het voor gebruiken. Een aantal dingen ligt voor de hand. Bijvoorbeeld een doosje met daarin Voltaren, wat wij ook kennen met daarin diclofenac(NSAID) Of Otrivin en strepsils zijn hier ook bekend.

Maar ik onthoud mij vanaf het begin van 'dokterszaken'. Uiteraard geef ik wel zoals een echte Nederlander betaamt we mijn mening, maar over ziektes ed. moet een van de artsen beslissen wat we daarmee gaan doen.

Ze doen ook veel zelf! En dat kunnen ze ook! Enkele voorbeelden.

injecties geven

zelf ingipsen

Daarnaast 'woont' Sabeddin praktisch in onze dormitory, dus is hij het aanspreekpunt voor de jongens. Hij wordt regelmatig 's nachts wakker gemaakt, omdat iemand zich niet helemaal lekker voelt. En zoals we allemaal weten hoe dat gaat met kinderen is het gelukkig vaak om niets......maar hij is wel wakker...

De club wil dat er zo ongeveer 24-uur per dag bezetting is. In het geval van Sabeddin geen probleem, want hij is er toch...Maar als hij mee is naar het buitenland met een team zorgt Ilkin ervoor dat hij vroeg, zo 8 uur, op de club is en dan gaat hij om 21.00 uur weer naar huis. Hij woont ongeveer 4 km van de club. Op dit moment zjn beide artsen weg en heb ik de 'Security'van de dormitory onze tolk te bellen als een jongen medische hulp nodig heeft. Hij belt mij dan en dan gaan we samen naar de Academie! Nou maar hopen dat het rustig blijft vannacht......

Eigenlijk zijn ze de huisartsen van de hele club, want ook iedereen van het personeel(koks, schoonmaaksters, trainers, materiaalmensen, groundsmen, directeuren etc.) komt wel met zijn kleine en grote klachten bij hun voor consult. Dus dat kan zijn voor huidklachten, even een creme-pje of oogklachten, even een druppeltje, of hoge koorts, paracetamolltje of injectie etc. etc! En alleen in lastige gevallen sturen ze iemand door..

Voor X-foto's en echo-onderzoek kunnen we terecht in Qabala zelf, maar voor MRI, CT of moeilijke klachten moeten we naar Baku, wat 3 uur rijden is...
Ik ben eergisteren samen met Zakkariyya en een speler van onder 17 Elmiz naar Baku geweest. Zelf gereden! Dat lijkt geen probeem, maar asl je bedenkt dat zelfs Aziri vaak zelf niet in Baku gaan rijden. Dus daar gingen we, googlemaps aan, Zakka als navigator! Sol=links, Sal = rechts en Duz = rechtdoor
Wat denk je? Problem Joch! Geen probleem. Veilig heen, veilig terug. In Baku 1 overnachting in een hotel, alledrie een eenpersoonskamer!
En dan 's avonds om 23.00 uur een MRI(1,5 Tesla), de volgende ochtend uitslag, advies was om toch een CTscan te maken. Dus dat gedaan en 's middags om 13.00 uur alles klaar met uitslag, advies en alles op schijf! Kom er maar eens om in Nederland! Het ging om lage rugklachten die niet goed herstelden. Het bleek een eenzijdige spondylolysis, dat noem je waarschijnlijk anders, maar zo is het wel duidelijk denk ik. Het weefsel eromheen vertoont vocht/oedeem door overbelasting.
Dus collega's; wat moet ik hiermee doen?

Ook Sabeddin ging mee met een speler voor X-ray, zijn team was in Baku

's avonds om 23.00 uur is het rustig in het ziekenhuis.. 

wat is dit?

CT scan

keurige uitleg van de arts!

Volgende keer mijn werk...

Vervolg wat een week!

Ja nou moet ik de week wel even afmaken natuurlijk. Excuses, maar het was druk de afgelopen tijd.... Daar vertel ik later meer over.

Ik was gebleven bij twee weken geleden. Het was schitterend weer en het was Perzisch Nieuwjaar dus ook nog feest en vakantie!! Daar heb ik het een en ander over geblogd...
In deze week heb ik samen met de hele club Brard(zie vorig verhaal) nog een aantal dingen ondernomen. De dames wilden natuurlijk ook een dagje shoppen. Vind ik ook altijd gezellig en we willen

bepakt en bezakt...

Malle Pietje

De marktdames met de altijd terugkerende gouden tanden

gevonden!

wel op zoek naar een broodrooster. Dat ding in het hotel is al 5 weken stuk, maar er wordt geen nieuwe aangeschaft. Terwijl een geroosterd broodje met pindakaas toch wel erg lekker is! Pindakaas had ik zelf meegenomen uit Nederland, want "wie is er nou niet groot mee geworden!"



Ondertussen was, weten jullie het nog?, het dak van de school van Tourisme afgewaaid...Daar zitten ook de kantoren van de onze voetbal-academie. Het dak was op en over de dormitory van de spelers gewaaid! Inanelmaz, Ongelooflijk! Gelukkig is er niet veel schade aan dat pand dus de jongens kunnen gewoon maandag 24 maart terugkomen van vakantie. We moeten wel onze eigen spullen eerst afdekken met plastic voor het geval dat het gaat regenen. De Aziri willen daar eigenlijk niet zo aan, ze dealen wel met problemen als ze ontstaan, maar om nu al rekening te gaan houden met een regenbui waarvan we niet zeker weten dat ie komt? Dat is eigenlijk wel wat veel gevraagd. Stanley staat erop en een paar dagen later krijgen we dus inderdaad regen.....

 

 

Na een paar dagen is alles keurig opgeruimd buiten en is het wachten op het nieuwe dak.

 

links is dus het dak eraf

Later verhuizen we met het hele kantoor naar 1 grote ruimte in ons eigen gebouw, is rechts, omdat het allemaal toch wat langer gaat duren. Ze verwachten dat het 1 maand kost om het dak er weer op te zetten...

Verder met onze toeristische week! Het dorpje Gamarvan wordt wel aangeduid als een must see in de buurt van Gabala. Daar togen we dus heen, met z'n 5-en in de auto. Het is sowieso wel aardig om rond te rijden in het Azerbeidzjaanse landschap, zoals jullie in vorige verhalen en foto's hebt gezien. Het is allemaal anders, de natuur, de straten, de dorpen, de auto's, de mensen, de dieren op de weg.

 

De hang ouderen van Gamarvan...Mooi he!

veelal koeien op de weg!

pff gelukkig toch niet te diep...

En dan zomaar een grensovergang?

Bij het dorpje Gamarvan is een waterval die we wel willen bekijken, maar dan stuiten we op een grensovergang. Huh? Stanley belt onze tolk, die is echt nooit vrij.., om te vragen of we er door kunnen en waarvoor die slagboom er is. Het blijkt een soort voorportaal van de echte grensovergang, maar hier kom je al niet meer langs zonder paspoort..Want dit was vroeger een favoriete smokkelroute en zo zien wij er blijkbaar ook uit, maar er staat verder op ook een buitenoptrekje van de president en dus willen ze weten wie er allemaal naar toe gaat...Ondanks aandringen mogen we er niet langs.

Dan gaan we naar Yeddi Gozel, een van de 7 schoonheden. Een echte waterval, gewoon toegankelijk. Mooi tochtje er naar toe en langzaam zien we dus ook hier en daar wat groens ontspruiten uit de bomen. De Lente lijkt te beginnen. Stanley en Ria zeggen ook dat het hier dan ook supermooi is. Ik eb Qabala en omgeving eigenlijk alleen maar op z'n slechtst gezien.. Behalve met de sneeuw natuurlijk. Maar door het mooiere weer ziet alles er wel gelijk een stuk anders, lees beter, uit!

De klim naar boven...

 

De waterval, yeddi gozel!

 

De foto linksonder is natuurlijk geniaal met een dakje tegen de regen voor de stekkerdoos! In de rechter foto zit een raadsel. Wij liepen achter een behoorlijke groep mensen, die we uiteindelijk richting een witte Lada zien lopen.

We zeiden nog, die gaan daar toch niet allemaal in? Maar je begrijp het al:Die gingen er wel in! Ik zal het maar meteen verklappen. Dat waren 6 volwassenen en 4 kinderen! Even met in het achterhoofd dat we om hier te komen een enorm hobbelpad hebben moeten nemen...

Daarna 's avonds gezellig uit eten in ons hotel en dat is nu inderdaad gezellig. Door het aanwezige gezelschap, maar ook omdat het hotel aardig vol zit door de vakantie! Ik had het nog niet zo druk gezien. Het personeel doet ook enorm zijn best om goed voor de dag te komen en iedereen wordt opgetrommeld.

Stanley met de kok en dagelijkse leiding v/h. personeel

Tussen alle bijna obers, supervriendelijk

volle bak!

Op een hele gezellige week!

De dames Ingrid en Ada gaan weer terug naar Nederland na een gezellige week in Qabala! Voor ons staan er nog wel wat feestjes, aaah, op het programma, maar het werk roept weer!